Dag 44 t/m 51: Langkawi en Koh Lipe

Jaaa, zon, zee, strand! We vinden ze op Langkawi, een Maleis eiland in de Andamanse zee dat op ongeveer dertig kilometer van het vasteland ligt. Vanuit Cameron Highland pakken Rob en ik op 13 november de bus naar Kuala Perlis en van daaruit is het nog anderhalf uur met de ferry. We hebben een hostel geboekt op het westelijk deel van het eiland, vlak bij strand Cenang, genaamd "The Honey Badger Hut Hostel". Zeker een aanrader! Het hostel is volledig gebouwd van gerecycled materiaal, kost 25 ringit (ongeveer 5 euro) per persoon per nacht, én heeft als huisdieren twee koeien. Wat wil je nog meer? Het is zes uur als we zijn ingecheckt en onze spullen hebben gedropt. De zon is nog niet onder, dus we schieten in onze zwemkleren en wandelen naar het strand voor een snelle duik in de zee. Daarna is het cocktail-time. 

De volgende ochtend huren we een scooter zodat we ons makkelijk over het eiland kunnen bewegen. Dit keer móet ik plaatsnemen achter het stuur, of ik nu wil of niet. Meneer Bouman heeft namelijk zijn rijbewijs niet bij zich, en in tegenstelling tot Vietnam, vraagt Maleisië hier wel naar. Op vriendin maps.me hebben we een (naar het lijkt) privé-strandje gevonden en hier scooteren we naartoe. Helaas pindakaas: een resort heeft het strand ingepikt... Grrr! Iets verderop is gelukkig wel nog een toegankelijk ander stukje (minder mooi) strand, We verkleuren er flink die dag, en na de lunch verkleuren we nog even lekker verder op strand Cenang bij ons hostel. 's Avonds... Uhm, ik denk weer cocktail-time.

Woensdag, 15 november scooteren we nog héél veel meer, want we willen naar de Durian Perangin-watervallen, zo'n dertig kilometer van ons hostel af. De tocht ernaar toe is heerlijk: de weg slingert omhoog en omlaag om de bergen heen en de wind blaast door onze haren. Ik geniet volop! En als we een groep makaken langs de kant van de weg zien lopen ben ik al helemaal tevreden: toch nog wat wildlife gezien! De waterval is niet heel groot, maar zeker de moeite waard. Afgezien van een drietal jongetjes dat er speelt, is er helemaal niemand. We gooien onze kleren neer en nemen de verkoelendste duik van mijn hele reis (toch jammer dat ik niet in het Baikalmeer gedoken ben, begin oktober!). De volgende dag geven we ons op voor een rondje "eiland hoppen" (vooral om onszelf te bewijzen dat we tot actievere dingen in staan zijn dan alleen maar zonnen en cocktails drinken). Nou ja, 'actief'... We zien vanaf een speedboot hoe adelaars worden gevoerd, zwemmen wat in een groot verswatermeer en aanschouwen de "pregnant maiden": een berg in de vorm van een liggende, zwangere vrouw (zie foto rechtsonder). O, en ik sluit niet uit dat er die dag toch ook weer cocktails genuttigd zijn onder het zonnetje.

Vrijdag, 17 november begint met een hoop gestress. De avond ervoor zijn we er niet in geslaagd online een bootticket te scoren en we realiseren ons dat als we die dag toch nog mee willen met de boot van half 3, we het ticket zelf zullen moeten gaan regelen bij de terminal, wat een scooterrit van ruim twintig minuten betekent. Maar... het is op dat moment 10 uur 's ochtends en om 11 uur moeten we de scooters inleveren! Krap, krap, krap. Toch wagen we het erop! Twee minuten later sjezen we als een gek naar de terminal (Rob illegaal voorop, want ik akker het liefst met maximaal 50 km/u over de weg). Om iets voor half elf zijn we bij de terminal. We kopen de tickets, vullen toeristenformulieren in (straks weer een grens over!) en sjezen dan weer als een gek terug naar het dorp. Klokslag elf uur leveren we netjes de sleutel in. Voor ontbijt geen tijd, want om twaalf uur moeten we uitgecheckt zijn bij het hostel. Ik zei het al: gestress. Maar... Om half drie zitten we in de boot! Op weg... naar Koh Lipe!

Koh Lipe is een piepklein Thais eilandje, vlak boven Langkawi. Eigenlijk was ons plan om naar Koh Phi Phi te gaan, een groter en (vooral onder backpackers) veel bekender eiland, maar de ferry gaat hier halverwege november nog niet heen. Als we op Koh Lipe aankomen kijken Rob en ik elkaar echter opgetogen aan: dit eiland is superleuk! Zonder de vele jetski's en ronkende boten komt Koh Lipe veel rustiger en ongedwongener over dan Langkawi (en vermoedelijk ook dan Koh Phi Phi). Er rijden zelfs geen auto's, zo klein is het! Daarnaast is de luchtvochtigheid ook een stukje lager dan in Maleisië, waardoor ik me ter plekke een stuk kwieker voel. Komt goed uit, want Rob en ik willen de volgende dag gaan duiken. Rob wil voor zijn Advanced Open Water-diploma gaan en ik twijfel tussen het volgen van de Open Water-cursus en een Fun Dive (maar hoef gelukkig pas ná de Fun Dive - die ook kan gelden als de eerste dag van de Open Water-cursus - te besluiten welke van de twee het wordt).

We staan de volgende dag al om half 8 naast ons bed en zijn een uurtje later op zee. Ik vind het best een beetje spannend. Heb ooit een duik gedaan in een zwembad, maar ben inmiddels alles alweer vergeten. Dat is later die ochtend te merken ook, wanneer ik mijn been op drie plekken open haal aan het koraal (maar in my defence: had ook wel een belabberde instructeur die vergeten was uit te leggen hoe je met je ademhaling ervoor kan zorgen dat je niet zakt...). Desalniettemin is het een fantastische ervaring. Het water is zó helder en er zijn duizenden vissen om ons heen. Op de bodem zie ik een paar Dory's zwemmen en ja hoor, even later ook allemaal kleine Nemootjes rondom een anemoon die meewiegt op de golven. Ik kijk mijn ogen uit - het is adembenemend! Rob doet ondertussen veel coolere dingen zoals driftduiken en navigeren en zal de volgende dag zelfs gaan diepzeeduiken. Maar omdat ik me toch niet helemaal kan ontspannen onder water, besluit ik om het bij de Fun Dive te laten.

Zondag draai ik me dan ook nog even lekker om als Rob zich om 7 uur al klaarmaakt voor dag 2 van zijn duikcursus. Vandaag mag hij het werkpaardje zijn! Toch sta ik een uur later ook op, want er zijn nog genoeg andere leuke dingen te doen. Zoals... superlekker ontbijten bijvoorbeeld! En zwemmen. En lezen. En brieven schrijven naar lieve vriendinnen. En zonnen. En kokosnoot drinken. En typetekenen. En nog meer zwemmen. En biertjes drinken. En... Moet ik nog even doorgaan of hebt u een aardig beeld van de dag? Vanaf een uur of vier haakt Advanced Diver Rob aan en doen we samen bovengenoemde 'activiteiten' nog eens dunnetjes over. En dan breekt maandag, 20 november alweer de laatste ultieme chilldag aan. We hebben een privé-huisje aan zee geboekt, inclusief privé-strand... allemaal ZO VERVELEND......... Maar nu kan het nog. Want dinsdag is het gedaan met de pret en zullen we doorreizen naar Bangkok, alweer het eindstation voor Rob.